7908

7908, Big Pack Books txt, 5001-10000

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Philip K. DickMy zdobywcy(Tｳumaczyｳa: Magdalena Gawlik)Tytuｳ oryginaｳu:THE DAYS OF PERKY PATCopyright ｩ 1987 by The Estate of Philip K. DickIntroduction ｩ 1987 by James Tiptree, Jr.Projekt okｳadki:Zombie Sputnik CorporationIlustracja na okｳadce:Piotr ｣ukaszewskiRedaktor prowadzｹcy seri・Dorota MalinowskaRedakcja:Jacek RingRedakcja techniczna:Anna Troszczyka｣amanie komputerowe:Graｿyna JaneckaKorekta:Jadwiga GayczakISBN 83・255・42・FantastykaWydawca:PRﾓSZYﾑSKI i S訪A S.A.02・51 Warszawa, ul. Garaｿowa 7Druk i oprawa:Wojskowa Drukarnia w ｣odzi90・20 ｣・ ul. Gdaka 130Dawniej wierzyｳem, ｿe wszech忤iat ma z gruntu wrogie nastawienie. I ｿe nie pasuj・do niego, jestem inny... dostosowany do odmiennej rzeczywisto彡i i przez pomyｳk・zostaｳem umieszczony tutaj. Moje 彡ieｿki prowadziｳy w przeciwnｹ stron・do jego 彡ieｿek. I ｿe wyｳoniｳ mnie spo徨 ludzi ze wzgl鹽u na mojｹ inno懈. Zupeｳnie si・ze sobｹ nie zgadzali徇y.Baｳem si・ ｿe wszech忤iat odkryje, jak bardzo si・od siebie rnimy. Podejrzewaｳem, ｿe w kou odkryje prawd・o mnie i ｿe jego reakcja b鹽zie zupeｳnie naturalna ・zrobi ze mnｹ porzｹdek. Nie uwaｿaｳem, ｿe jest nikczemny, lecz jedynie spostrzegawczy. A je徑i jest w tobie co・dziwnego, nie ma nic gorszego od spostrzegawczego wszech忤iata.W tym roku u忤iadomiｳem sobie jednak, ｿe to nieprawda. Wszech忤iat wcale nie jest spostrzegawczy, ale przyjazny... i wcale nie uwaｿam, aby徇y si・od siebie rnili.Philip K. Dick w wywiadzie udzielonym w 1974 roku(z Оnly Apparently Real・WSTﾊPSK･D WIECIE, ZE CZYTACIE PHILIPA K. DICKA?My徑・ ｿe przede wszystkim chodzi o niezwykｳo懈. Dick byｳ i jest niezwykｳy. To chyba wｳa從ie z tego powodu nieustannie kartkowaｳem katalogi wydawnicze s.f. szukajｹc jakiejkolwiek wzmianki na jego temat i niecierpliwie czekaｳem na ukazanie si・kolejnych powie彡i. Mi si・ Ч po prostu nie my徑i jak inni ludzie・ W przypadku Dicka jest to stwierdzenie zgodne z rzeczywisto彡iｹ. Nie spos przewidzie・zakoze・jego opowiada・A jednak jego bohaterowie zostali pozornie uksztaｳtowani na podobietwo zwykｳych ludzi ・poza wyst麪ujｹcｹ niekiedy szalonｹ, rozkrzyczanｹ postaciｹ pｳci ｿekiej, b鹽ｹcｹ jednｹ ze specjalno彡i Dicka i traktowanｹ z niezmiennｹ dozｹ czuｳo彡i. To zwykli osobnicy wplｹtani w dziwaczne sytuacje, ludzie zarzｹdzajｹcy siｳami policyjnymi z pomocｹ bredzenia prekognitywnych szale, albo stajｹcy twarzｹ twarz z replikujｹcｹ si・fabrykｹ, kta przej・a panowanie nad Ziemiｹ. Istotnie, jednym z czynnik owej niezwykｳo彡i jest precyzja, z jakｹ w przeciwietwie do innych pisarzy Dick konstruuje dla swoich postaci realny 忤iat.W ilu innych opowiadaniach SF dowiadujecie si・ w jaki spos bohater zarabia na ｿycie, nim wpadnie on w paj鹹zyn・akcji? Ach, moｿe jest czｳonkiem zaｳogi kosmicznej, albo naukowcem w takiej czy innej dziedzinie. Albo mｳodym Werterem. U Dicka zaj鹹ie bohatera poznajemy na pierwszej stronie. Ta zasada nie dotyczy wszystkich opowiada・zawartych w tym tomie (sprawdziｳem), lecz troska o podobne szczegy jest wsz鹽zie, zwｳaszcza w powie彡iach. Powiedzmy, ｿe bohater zajmuje si・handlem antykami; wraz z pojawieniem si・nowego egzemplarza zastanawia si・ czy da si・go sprzeda・ Gdy umarli miｹ, udzielajｹ zawodowych rad. Dick nigdy nie zakｳada, ｿe wiemy, w jaki spos jego bohaterowie zarabiajｹ na chleb. To cz龕・pewnej жytrwaｳo彡i・cechujｹcej jego styl.Innym elementem owej wytrwaｳo彡i jest fragmentaryczno懈 dialog. Trudno oceni・ czy dialogi Dicka sｹ doszcz黎nie nieprawdziwe, czy teｿ prawdziwsze niｿ inne. Jego bohaterowie nie tyle oddziaｳujｹ wzajemnie na siebie w sensie werbalnym, ile prowadzｹ monolog celem podtrzymania akcji bｹd・teｿ zwi麑szenia orientacji czytelnika.Sytuacje za・sｹ typowe Dickowskie. Jego ・abuｳy・nie majｹ sobie rnych w s.f. Je徑i Dick pisze opowiadanie o, powiedzmy, podry w czasie, uｳoｿy je w taki spos, ｿe stanie si・zupeｳnie sui generis. Nietrudno przewidzie・ ｿe element centralny wcale nie zostanie umieszczony w centrum uwagi, lecz dotrze do nas okr・nｹ drogｹ, poprzez, na przykｳad, wybory polityczne.Poza tym jakiekolwiek podobietwo pomi鹽zy Dickiem a pisarzem posｳusznym reguｳom gatunku jest czysto przypadkowe. Odnosz・niekiedy wraｿenie, ｿe wie wprawdzie, co dzieje si・ gdy wｳｹczamy lamp・do kontaktu, lecz poza tym istniejｹ nikｳe dowody gｳ鹵szej wiedzy zarno z dziedziny techniki, jak i nauki. Jego nauka polega wyｳｹcznie na znajomo彡i technologii duszy, przy powierzchownej orientacji w dziedzinie psychologii.Dotychczas kosztem jego zalet skupiｳem si・na dziwactwach. Co sprawia, ｿe czytacie Dicka? C, przede wszystkim niezwykｳo懈, jak juｿ powiedziaｳem, lecz niezmiennie wiｹｿe si・z tym atmosfera dｹｿenia, desperackich pr podejmowanych przez bohater, by osiｹgnｹ・pewien cel lub chociaｿby zrozumie・to, co si・wok nich dzieje. Znaczny procent bohater Dicka to ludzie um鹹zeni; w ukazywaniu rozpaczy Dick jest prawdziwym ekspertem.Mistrzostwo osiｹgnｹｳ rnieｿ w przedstawieniu spustoszenia. Kiedy nas raczy spustoszeniem, powiedzmy, po bombie, jest to spustoszenie jedyne w swoim rodzaju. W niniejszym tomie mamy jeden tego przykｳad. Lecz w徨 spustoszenia znajdujemy inne charakterystyczne elementy, maｳe zwierzｹtka.Owe maｳe zwierzｹtka to cz黌to mutanty albo nieduｿe roboty, w kte wstｹpiｳo ｿycie. Ich istnienie pozostaje niewyja從ione, cz黌to pojawiｹ si・jedynie na chwil・w wypowiedzi epizodycznej postaci. I co one robiｹ? Rnieｿ dｹｿｹ. Zmarzni黎y strzyｿyk otula si・kawaｳkiem gaｳgana, zmutowany krik chce zbudowa・dom, rozglｹda si・i planuje. Poczucie nieustannej krzｹtaniny w krajobrazie, ktego kaｿdy element ｿyje, mimo przeciwno彡i, wｳasnym ｿyciem, pruje ｿy・ jest typowo Dickowskie. W徨 ostrych kraw鹽zi, i zmaga・niesie wspczucie, ktego istnienia dopatrujemy si・w Dicku, lecz kte nigdy otwarcie si・nie ujawnia. To przesｳanie miｳo彡i, zawsze pospiesznie tｳumione, przebｳyskuje z opowie彡i Dicka i nie pozwala ｳatwo o nich zapomnie・James Tiptree, Jr. grudzie・1986AUTOFABW徨 czekajｹcych rosｳo napi鹹ie. Palili papierosy i spacerowali tam i z powrotem, kopiｹc mimochodem rosnｹce na poboczu k麪y chwast. Na brunatne pola, rz鹽y schludnych, plastikowych domostw oraz odlegｳe pasmo g na zachodzie spｳywaｳ upalny blask sｳoa.・Juｿ niedｳugo ・doszedｳ do wniosku Earl Perine, zacierajｹc dｳonie. ・Czas przybycia rni si・w zaleｿno彡i od ci・aru, poｳowa sekundy za kaｿdy dodatkowy funt wagi.・Wszystko starannie obmy徑iｳe・ ・zapytaｳ gorzko Morrison. ・Jeste・rnie paskudny jak ona. Udawajmy, ｿe po prostu przypadkiem si・spnia.Trzeci m・czyzna nie zabraｳ gｳosu. O'Neill przybyｳ z innej osady; nie znaｳ Perine'a ani Morrisona na tyle dobrze, aby si・z nimi sprzecza・ Zamiast tego przykucnｹｳ i uporzｹdkowaｳ papiery przypi黎e do aluminiowej tabliczki. W promieniach sｳoa opalone, wｳochate ramiona O'Neilla poｳyskiwaｳy od potu. ｯylasty, o splｹtanych siwych wｳosach i w rogowych okularach wsuni黎ych na nos wydawaｳ si・starszy od pozostaｳych dwh. Miaｳ na sobie lu殤e spodnie, sportowｹ koszul・oraz buty na gumowej podeszwie. Pewnie biegnｹce po papierze pio sｳaｳo spomi鹽zy jego palc metaliczne refleksy.・Co tam piszesz? ・wymamrotaｳ Perine.・Szkicuj・opis procedury, ktｹ mamy zamiar zastosowa・・odparｳ ｳagodnie O'Neill. ・Lepiej usystematyzowa・to teraz, niｿ podejmowa・pry na chybiｳ trafiｳ. Chcemy wiedzie・ czego prowali徇y i co si・nie powiodｳo. Inaczej zaczniemy kr鹹i・si・w kko. Nasz problem polega na braku komunikacji; przynajmniej ja tak to widz・・Komunikacji ・przyznaｳ gardｳowym gｳosem Morrison. ・Tak, za nic nie moｿemy nawiｹza・z tym cholerstwem kontaktu. Przybywa, zrzuca swoje ci・ary i odjeｿdｿa ・nie istnieje pomi鹽zy nami ｿadna ｳｹczno懈.・Przecieｿ to maszyna ・zaoponowaｳ w podnieceniu Perine. ・Jest martwa... 徑epa i gｳucha.・Lecz kontaktuje si・ze 忤iatem zewn黎rznym ・zaznaczyｳ O'Neill. ・Musi istnie・spos, aby do niej dotrze・ Rozrnia pewne okre徑one sygnaｳy semantyczne; trzeba jedynie je odnale滓. Czy teｿ odkry・na nowo. W gr・wchodzi・moｿe tuzin spo徨 miliarda moｿliwo彡i.Rozmow・trzech m・czyzn przerwaｳ gｳuchy ｳoskot. Czujnie unie徑i gｳowy. Nadszedｳ czas.・Oto i ona ・powiedziaｳ Perine. ・Dobra, mｹdrale, zobaczymy, czy zdoｳacie wprowadzi・w t・rutyn・cho・jednｹ zmian・Pot・na ci・arka trzeszczaｳa pod ci・arem zaｳadowanego na niej towaru. Pod wieloma wzgl鹽ami przypominaｳa konwencjonalne pojazdy transportowe kierowane przez ludzi, z jednym wyjｹtkiem ・nie byｳo w niej szoferki. Powierzchnia pozioma stanowiｳa platform・ｳadunkowｹ, a cz龕・ gdzie normalnie powinny znajdowa・si・reflektory oraz chｳodnica, miaｳa posta・gｹbczastej masy receptor, aparatu sensorycznego tej ruchomej, uｿytecznej maszyny.詣iadoma obecno彡i trzech m・czyzn ci・arka zwolniｳa, zmieniｳa bieg, po czym zahamowaｳa. Chwil・trwaｳo przesuwanie d毆igni; nast麪nie sekcja powierzchni ｳadunkowej zadygotaｳa i zrzuciｳa na drog・kaskad・ci・kich karton. W 徑ad za nimi sfrun・a kartka ze szczegowym spisem towaru.・Wiecie, co robi・・rzuciｳ pospiesznie O'Neill. ・Szybciej, zanim odjedzie.M・czy殤i z wprawｹ dopadli karton i zerwali z nich osｳony. Bｳysn・a zawarto懈 paczek: mikroskop, radio przeno從e, stosy plastikowych naczy・ akcesoria medyczne, ｿyl... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

srebro19.xlx.pl